گرامیباد سالروز گُواکی[1] آریوبرزن، یوتاب و سربازان گارد جاودان در راه مام ایران.
هر آنکو شود کشته ز ایران سپاه - بهشت برینش بود جایگاه
در چنین روزی بیست و نهم دیماه سال ۳۹۸ ایرانی[2] (۲۰ ژانویه سال ۳۳۰ پیش از میلاد)، یک گردان ۷۰۰ نفری از بازماندگان سربازان گارد جاویدان به فرماندهی سپهبد آریوبرزن، توانست سپاه نیرومند ۱۰،۰۰۰ نفری اسکندر مقدونی را در دربند پارس (تنگه خاش امروزی) بمدت ۳۰ روز از حرکت بسوی تخت جمشید باز نگهدارد.
پس از سی روز پایداری، بر اثر خیانت یک محلی که راهی پنهانی به مقدونیان نشان داده بود، موجب کشته شدن نیمی از سربازان آریوبرزن، بهمراه خواهر جنگجوی او سروان "یوتاب"، (در جنگ تن به تن) شد.[3]
آریوبرزن همراه با سواره نظام خود بسوی شهر پارسه (تخت جمشید) حرکت نمود تا واپسین پایداری را آنجا انجام دهد. ۵۰۰ تن بازمانده از سربازن گارد با دلاوری و جانبازی یکایک برزمین افتاده و سرانجام آریوبرزن همراه با ۴۰ سواره نظام که واپسین سربازان بازمانده او بودند، با تمام نیرو به قلب سپاه دشمن یورش برده تا پیش از کشته شدنشان تا آنجایی که بتوانند دشمنان را از پای در آورند.
پس از کشته شدن آریوبرزن، اسکندر و سپاه وحشی وی، به شهرپارسه وارد و پس از تجاوز، چپاول و کشتار مردمان، کاخهای باشکوه هخامنشی را به آتش کشاندند.
بگفته آریان، تاریخنگار یونانی از قول اسکندر نقل میکند، که اگر او با آریوبرزن در گوگمل رویارو شده و پیکار کرده بود، بدون هیچ گمانی شکست خورده بود؛ و اگر چنین رخداده بود، مسیر تاریخ کشورمان امروز گونه ایی دیگر رقم خورده بود.
سپهبد آریوبرزن یک شاهزاده پارسی و نوه ی دختری اردشیر دوم و نخستین و واپسین ساتراپ پارسه (تخت جمشید) بود، که داریوش سوم این پست را ویژه او درست کرده بوده است.
پدر او "آرتابازو" ساتراپ هلسپونت پسر "فرنابازو" از اشراف پارسی و مادرش "آپامه"، دخت اردشیر دوم بوده است.[4] ساتراپ کل پارس "اروکسین" نام داشته که نیای او کورش بزرگ بود و در نبرد گوگمل کشته شد. پس از مرگش بگمانی مسئولیت ساتراپی نیز به دوش آریوبرزن نیز بوده است. استان کهگیلویه و بویراحمد امروزی بخشی از آن ساتراپی بوده است!
پس از کشته شدنش اسکندر دستور میدهد سنگی بر روی خاک او گذاشته و بر روی آن نوشته شود: "بیاد لئونیداس"!
یاد و نام آریوبرزن، یوتاب، سربازان گارد جاویدان و همه ی فرزندان پاک ایرانزمین که جان خود را فدای مادرمان "ایران" کرده اند، همواره زنده و روان پاکشان شاد و بهشت برین جایگاهشان باد.
نوشته: ادمین خلیج فارس
* - این رونوشتی از نوشته ی سال پیش میباشد: http://
پانوشت:
-------------
1 - گُواکی در زبان پهلوی اشکانی و ساسانی (پارسی میانه) به معنی، "جانباختن یا کشته شدن در راه باور، دین و میهن" بوده که برابر آن در زبان عربی "شهادت" و در زبان انگلیسی Martyr می باشد.
2 - سرآغاز گاهشماری ایرانی بایستی از بنیانگذاری نخستین دولت ایرانی در سال ۷۲۸ پیش از میلادی توسط پادشاه بزرگ ایران، دیااکو باشد. بکارگیری گاهشماری اسلامی (عربی) در ایران نادرست است، زیرا که اسلام دین اکثریت ملت ما میباشد، نه هویت و ملیتمان که ایرانیست! همچنین امسال بخاطر آنکه در گاهشماری ایرانی سال کبیسه است، بیستم ژانویه برابر با ۳۰ دیماه شده است! دودیگر، شوربختانه در زمان نظام پیشن و تغییر گاهشماری هجری خورشیدی به یک گاهشماری ایرانی، سرآغاز گاهشماری را تاجگذاری کورش بزرگ در سال ۵۵۹ پیش از میلاد انتخاب کردند، که با آنکه انگیزه آن روشن بود و بخاطر منش آزادیخواهانه و منشور آزادی کورش بزرگ بوده است، ولی با اینکار، عملا و ندانسته بیش از ۱۶۹ سال از تاریخ ایران و دودمان مادها را گاهشماری کشور حذف کردند!
3 - Farrokh, K., "Shadows in the desert: ancient Persia at war", Osprey Publishing (2007), p.106
4 - http://
ــــــــــــــــــــــــــ
به خلیج فارس در رسانه های اجتماعی بپیوندید:
تارنوشت: http://
تویتر: https://twitter.com/
گوگل پلاس: https://plus.google.com/
ــــــــــــــــــــــــــ
Persian Gulf Forever
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر