شنبه، آبان ۱۹، ۱۳۹۷

به ریشه بزنید.

بزرگترین اشتباهی که امیرکبیر، رضاخان، شاه و همه کسانی که می خواستند ایران به جرگه کشورهای پیشرفته بپیوندد انجام دادند این بود که ریشه ای و بنیادین عمل نکردند.
ما یک دستگاه آموزشی شکسته و ناکارامد داریم که دانش آموز را پس از دوازده سال به جامعه می فرستد بدون این که نکته های زیر را به او یاد دهد.
  • یک - میهن دوستیِ درست و بدور از زیاده روی و چرایی و اهمیت آن.
  • دو - نحوه تفکر منطقی، ریشه یابی منطقی مشکل ها و پیدا کردن راه حل منطقی برای مشکل ها
  • سه - گستره واژه ها وسازکار درونی زبان پارسی همچنین نزدیکی و رابطه ان با زبانهایی اروپایی و تاریخ تحول، فَرگَشت و فروگشت زبان پارسی
  • چهار- اقتصاد، بازرگانی، سازوکار، اهمیت و ارزش ثروت و ثروت اندوزی و دیدگاه مثبت درباره آن.
  • پنج - اهمیت قانون، قانون نویسی و قانون گذاری، نحوه اجرای قانون و جلوگیری از
    قانون شکنی، ویژگیهای قانون گذار: برای واژه پارسی قانون، «داد» را جانشین کنید!
بدون این آماده سازی در ذهن مردم در سن کودکی و نوجوانی، میلیون ها نفر وارد جامعه میشوند بدون این که بدانند که هستند و چکار می خواهند بکنند و چگونه می خواهند این کارها را انجام دهند. بدون این که بدانند در کجا زندگی میکنند و جایگاه شایسته و کنونی آنها در جامعه چیست.
دولت و کارگزاران دولتی از همین مردم به وجود می ایند و آنها هم نمیدانند که باید چکار کنند. مدرک تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد و استادی و چه و چه فقط ابزار پیاده سازی است ولی تا وقتی که شما ندانید که میخواهید چه هدفی را دنبال کنید و چرا ابزار به چه درد می خورد ؟
اگر من به شما یک چکش عالی بدهم ولی شما تنها «پیچ» در اختیار دارید با چکش میخواهید چه کنید ؟ هم ابزار را خراب میکنید و هم پیچ ها را.
امیرکبیر از بالا آغاز کرد ولی آموزش در سالهای کودکی و نوجوانی آغاز میشود.
شاهان پهلوی آموزش دوازده ساله را به ایران آوردند که بسیار کارآمد بود ولی نکته های بالا را در آن رعایت نکردند نتیجه آن شد که دانش آموختگان دبیرستان های ایران
«آموزش واقعی و اصلی» خود را در خانه و از پدر و مادرهای محافظه کار ، سنتی و مذهبی خود گرفتند در نتیجه نه پیشرفت کشور برایشان مهم بود نه زبان پارسی نه قانون اهمیتی داشت و نه نحوه درست کشورداری
تنها چیزی که به واقع برایشان آب و رنگ و درخشش داشت، تنها چیزی که برایشان از هر چیز دیگری بیشتر اهمیت داشت دین و مذهب و اسلام بود.
و وقتی که این تنها نکته مهم را در خطر دیدند تلاش کردند که ان را با تمام وجود حفظ کنند و وقتی که دیدند رژیم برایش این نکته ها مهم نیست بر رژیم شوریدند و با آن به جنگ و رویارویی پرداختند و جلوی آن ایستادند.
بسیاری از آن ها مهندسی و پزشکی و فیزیک و شیمی را آموخته بودند و خوب هم می دانستند ولی برایشان «مهم» نبود. پیشرفت ایران و ثروتمندشدن ان هم برایشان اهمیت چندانی نداشت چیزی که برایشان مهم بود دین و مذهب بود این تنها چیزی بود که باورشان را شکل میداد.

هیچ نظری موجود نیست:

درباره من

Read my notes here, you'll know all you need to know.